Een acute mondiale crisis overheerst op dit moment ons leven. Verschrikkelijke taferelen in ziekenhuizen in landen dichtbij, nog gruwelijker taferelen in landen verderaf, onheilspellende nieuwsberichten en allerhande opinies hierover overspoelen de berichtgeving.
En inmiddels heeft het alweer meer dan een maand niet geregend in België.
Droogte is eveneens een mondiaal probleem. Een mondiaal probleem dat, gezien de sterk lokale verschillen, een lokale aanpak vergt. Zo speelt in Vlaanderen de hoge bevolkingsdichtheid, de mate van verharding en bebouwing en de beperkte watervoorraden een rol. Dat is het lokale aspect. Maar ook hier worden producten ingevoerd die elders een belangrijke zgn. watervoetafdruk achterlaten. Dat is het mondiale aspect.
De droogte loert opnieuw om de hoek, ook in Vlaanderen – de problematiek van watertekorten, die de voorbij twee jaar (eindelijk) hoog op de agenda stond bij verschillende beleidsmakers, wordt op dit moment niet meer aangekaart. Of het belang ervan is in ieder geval niet voldoende terug te vinden in de media.
Zonder drastische actie, zal dit ontaarden in een chronische crisis met ongeziene gevolgen.
Op donderdag 2 april stond een volgende workshop gepland i.k.v. het reactief afwegingskader prioritair watergebruik droogte. Deze werd uitgesteld. Maar hopelijk wordt het werk achter de schermen niet uitgesteld. Hopelijk zullen bedrijven, nadat ze uit deze crisis zijn geklauterd, nog de ruimte hebben om zich te wapenen tegen de komende (bestaande) crisis, de waterschaarstecrisis.
Laat de aandacht voor de nakende droogte niet verwateren.